Geocachen. Het woord kende ik wel. Mijn beeld ervan was simpel. Wandelen en – al kijkend op je telefoon – middels coördinaten de plek te vinden waar een ‘schat’ verstopt was. Voor mijn gevoel was het vooral bedoeld om het voor kinderen leuker te maken om met hun ouders mee te gaan wandelen. Een soort spoorzoekertje of kabouterpad, maar dan anders.
Daar heb ik me toch een beetje in vergist;-) We werden als Werkgroep Dorpsboomgaard benaderd door een paar fanatieke geocachers en een verkennende afspraak stond al snel gepland. Mystery-cache, multi-cache, waypoints – het geocache-vakjargon vloog me om de oren.
Onbekend terrein
Volstrekt onbekend terrein voor me. Nu blijkt dat juist het onbekende terrein zo belangrijk is voor de geocachers. Ze komen op de mooiste plekjes, juist doordat de schat (de cache) door geocache-liefhebbers zélf geplaatst (en onderhouden) wordt.
Caches
Online kun je zien waar er nieuwe verstopplekken zijn en dat er miljoénen over de hele wereld liggen. Het is een sport om als eerste een schat te vinden die nét is geplaatst. Sommige caches zijn zó ingewikkeld dat mensen er 3 keer voor terugkomen om ze op te lossen. Dat had ik niet kunnen bedenken. Er liggen caches in het water en zelfs in de oceaan. En wist jij dat een koker er niet uit hoeft te zien als een koker, maar ook de vorm kan hebben van een appel, steen of hondendrol?
De mooiste plekjes
Inmiddels heb ik een klein kijkje in de wereld van het geocachen gekregen. Het is voor mijn gevoel een wereld op zich. En geo-gemeenschap. Een wereld waar je veel creativiteit in kwijt kunt én kunt genieten van de mooiste routes en plekjes in binnen- en buitenland. Ook dichtbij huis. Zoals in de Heinose Dorpsboomgaard.
Dorpsboomgaard Heino. De boomgaard voor iedereen.
Debby van Wijngaarden